Ingelogd en met mijn headset op zit ik klaar voor de alarmen die binnenkomen. Het lijkt een normale dag te gaan worden. Maar dan komt er een alarm binnen waarvan ik direct hoor dat deze anders is. Een mevrouw geeft duidelijk aan zich helemaal niet goed te voelen. Mijn inschatting is dat er direct medische hulp nodig is. Ik voel mijn hart sneller kloppen en heb geen tijd om te overleggen met collega’s die ook druk bezig zijn. Ik besluit meteen 112 te bellen.

De centralist van de meldkamer stuurt een ambulance. Ondertussen bel ik de dochter van mevrouw. Rustig en duidelijk vertel ik dat ik zojuist een ambulance heb ingeschakeld voor haar moeder. Ik hoor haar schrikken. ‘De ambulance is al onderweg’, zeg ik en ik hoor dat ze weer wat kalmeert.

Niet lang daarna komt er van deze dochter een bericht binnen bij Eurocross. Ze bedankt me voor de manier waarop ze door mij te woord is gestaan en geeft aan hoe dankbaar ze is dat ik niet getwijfeld heb om 112 te bellen.

Haar bericht geeft me een goed gevoel. Misschien heb ik wel een leven gered. Nu pas dringt het echt tot me door hoe zinvol mijn werk op de alarmcentrale kan zijn.